Tijdens een gesprek met een moeder over thuisonderwijs zucht ze diep. Ze is erg te spreken over hoe de school het onderwijs tijdens de 2de lock-down aanpakt. Maar na een ochtend online lessen kwam ze we achter dat haar zoon, die zelf dacht klaar te zijn, maar de helft van zijn rekensommen had gemaakt. Wat haar niet in dank werd afgenomen toen ze hem daar op wees.
‘Ja’, weet je, ‘zei ze bijna moedeloos als je het dan hebt over vermenigvuldigen klapt hij dicht’. ‘Ik kan geen tafels en keersommen’ roept hij altijd. Meestal loopt hij al vast zodra hij de sommen voor zich heeft. Als hij zich dan door de eerste weerstand heeft geworsteld lukt het hem redelijk, maar draait hij vaak de getallen nog eens om, waardoor de som alsnog fout gerekend wordt. Hij is dyslectisch en heeft nou eenmaal moeite met het automatiseren van de tafels.’
Is automatiseren echt het probleem?
Dit hoor ik regelmatig terug. Dat het niet lukt door een automatiseringsprobleem.
Het klopt inderdaad dat kinderen met dyslexie vaak ook moeite hebben met het onthouden van de tafels. Hoe vaak ze ook oefenen het lijkt niet te blijven hangen.
Waardoor komt dat toch? Heeft dat te maken met automatiseren? Is dat het het probleem, zoals vaak word gezegd? Ik ben van mening van niet.
Deze kinderen verwerken de informatie voornamelijk in de rechterkant van de hersenen. Dit wordt vaak ook wel beelddenken genoemd. Lesstof, en zeker ook de tafels, wordt aangeboden op een manier die voornamelijk een beroep doet op de linkerkant van de hersenen. Waardoor deze kinderen in de problemen komen.
Daarnaast wordt van het woord tafels iets groots gemaakt, waardoor als ze het alleen maar horen hun stressniveau al omhoog schiet. En je kent van jezelf vast wel: Als je lijf vol stress zit, kun je niet goed meer nadenken, met vastlopen of soms zelfs huil- en driftbuien tot gevolg bij kinderen die al zo hun best moeten doen
Laat het ze zien
Dat kinderen met dyslexie moeite met de tafels hebben, is helemaal geen automatiseringsprobleem, maar wordt veroorzaakt doordat ze de tafels aangeboden krijgen op een manier die niet bij hen past.
In mijn praktijk zorg ik altijd eerst dat de stress en verwarring wordt opgelost. Daarna laat ik ze door middel van 100 kleiballetjes zien hoe makkelijk de tafels eigenlijk zijn. Er gaat dan vaak een wereld voor ze open.
Wil je je kind thuis echt helpen, maak de sommen dan inzichtelijk met materialen. Rond sinterklaas kun je dat heel goed doen met pepernoten, maar je kunt ook M&M’s gebruiken of rozijnen. Laat zien hoe 4×3 eruit ziet. Het zijn 4 groepjes van 3 M&M’s. Wat weer in totaal 12 M&M’s zijn. Bij twijfel gewoon laten tellen. Ook leuk is om het verschil te laten zien met 3×4. Dit ziet er anders uit, maar het totaal is hetzelfde. Zo hebben ze visuele ondersteuning, krijgen ze beelden bij wat voor hun nog abstract is en pikken ze het veel gemakkelijker op.
Wil je meer informatie neem dan deel eens deel aan een van mijn aan mijn gratis webinars. In februari over Dyscalculie en in maart over Dyslexie.